بازی والیبال ایران و کوبا - فاصله‌ای کوتاه تا اولین برد

دیدار با بهترین بی نظم های المپیک؛ ایران - کوبا؛ فاصله‌ای کوتاه تا اولین برد سومین بازی ملی پوشان والیبال با کوبایی خواهد بود که با مشکلات زیادی خودش را به ریو رسانده و بهترین فرصت برای والیبال ایران خواهد بود تا بردهایش در المپیک را آغاز کند.

نام کوبا با بردهای تاریخی ایران در لیگ جهانی همراه می شود و وقتی اسم این تیم به میان می آید صحنه هایی زیبا با آن می آید. صحنه هایی بعد از دو برد از به یاد ماندنی ایران مقابل ایتالیا در اولین حضور لیگ جهانی و پس از آن سفر به کوبا و شکست آن تیم قدرتمند. هاوانا اولین شهری بود که ولاسکو با ایران بزرگی خود را به والیبال جهان نشان داد و از همانجا اعلام بازگشت به جمع بزرگان کرد. از آن به بعد کوبا دیگر حریف ایران نبود اما بازی ساعات دیگر دو تیم مهم ترین رویارویی این دو خواهد بود چون هیچ وقت در المپیک آنها به مصاف هم نرفته اند. کوبا در تا سال 2010 یکی از 3 قدرت اول والیبال جهان بود و ستاره های آن حالا هم بهترین هستند اما قوانین کشور آنها اجازه نمی دهد بازیکنان با آزادی کامل هم در لیگ های خارجی بازی کنند و هم در تیم ملی. به همین دلیل بازیکنانی درجه یک و بعضا فوق العاده تر از درجه یک با ملیتی کوبایی در تیم های ملی دیگر بازی می کنند و یا کلا والیبال خود را در رده باشگاهی دنبال می کنند. ویلفرد لئون، لئال، سیمون، هرناندز، خوانتورینا و بسیاری دیگر حالا از فوق ستاره هایی هستند که یا دیگر در تیم های ملی بازی نمی کنند و یا تبعه ایتالیا، لهستان و سایر کشورها هستند اما متولد کوبا هستند. با وجود کوچ آن تعداد بازیکن از این کشور منزوی بازهم آنها خود را به سطح بالای والیبال جهان رساندند اما مشکلات دست از سر آنها برنمی دارد. رسوایی اخلاقی و آزارجنسی 6 بازیکن این تیم در لیگ جهانی اخیر در کشور فنلاند تعداد زیادی محروم، اخراج سرمربی و خطرات محرومیت را به همراه داشت و حالا که آنها بعد از 16 سال به المپیک آمده اند تیمی نصفه و نیمه هستند که کمتر امیدی به آنها می رود. در هر صورت آنها کوبایی هستند، بازیکنانی تنومند، با فیزیک کم نظیر، پر قدرت و البته خوش پرش که تنها نقص آنها انضباط و نظام تیمی است. بازیکنان این تیم همان هایی هستند که سال گذشته برنز امیدهای جهان را به دست آوردند و با اینکه نتوانستند به بازی فینال راه پیدا کنند اما همه معتقد بودند کوبا بهترین تیم جهان بود و بر اثر یک بدشانسی برنز جهان را کسب کردند. تیم آنها آنقدر از نظر فنی و توانایی های فیزیکی شرایط خوبی دارد که شاید در برخی بازی ها نظم یا تاکتیک اصلا به کار آنها نیاید و اگر حربه های لازم برای مهار آنها پیدا نشود تیمی بسیار خطرناک خواهند شد. در آن سو ایران قرار دارد. تیمی که در آخرین بازی خود مقابل لهستان چیزی شبیه به حماسه را رقم زد اما نتیجه آن برد نبود. حالا لوزانو و بازیکنانش بیشتر از همیشه تشنه برد هستند و ثابت کردند که توانایی آن را دارند حتی اگر تیم رو به رو لهستان باشد. کوبا بهترین فرصت است تا بردهای المپیکی شروع شود و ایران تبدیل به همان تیم شگفتی سازی شود که از آن انتظار می رود و با اینکه کمتر کسی توقع سکو از این تیم دارد اما آنها بارها نشان داده اند که توانایی هر کاری را دارند، نشان به بازی روز گذشته مقابل لهستان. * بازیکنان ایران: پاسورها: سعید معروف (کاپیتان)، مهدی مهدوی مدافعان میانی: محمد موسوی، عادل غلامی، مصطفی شریفات قطر پاسورها: شهرام محمودی، امیر غفور دریافت کنندگان قدرتی: میلاد عبادی پور، فرهاد قائمی، حمزه زرینی، مجتبی میرزاجانپور لیبرو: سیامک مرندی سرمربی: رائول لوزانو * بازیکنان کوبا: پاسورها: یوسوانی گونزالز، آدرین گویده مدافعان میانی: خاویر اوکتاویو روخاس، لیوان رودریگز، دارین فرر دنیس قطر پاسور: اوسنیل گونزالز دریافت کنندگان قدرتی: اوزنیل ملگارخو هرناندز، خاویر ارنستو خیمنز، ماریو لوییز سانچز، میگل آنگل لوپز لیبروها: یوآندر گارسیا آلوارز، رنیر روخاس سرمربی: نیکولاس ویوس